07.09.2016r. Piza, Lukka
Kolejna wycieczka miała być dość krótka i mało intensywna.
Wybraliśmy bowiem Pizę, która położona jest w stosunkowo
niedalekiej odległości od naszego campingu. Dość szybko
znaleźliśy się w mieście, ale tam nawigacja zgłupiała i
prowadziła nas do celu po mega wąskich uliczkach, pod prąd, pomimo
zakazu, po jakimś dużym placu, gdzie ruch był zabroniony itd. Aż
w końcu dotarliśmy do miejsca, gdzie stało wielu czarnoskórych
mężczyzn i pomagało ( za pomocą gestów) w parkowaniu aut.
Okazało się że był to parking bardzo blisko Placu Cudów. Jednak
miejsca do zaparkowania są tak wąskie, że udaje się to tylko
wybitnym kierowcom z zagranicy i wszystkim włochom ;) Oczywiście w
ramach odwdzięczenia się za pomoc przy parkowaniu należało kupić
coś od pomagających mężczyzn (my kupiliśmy bransoletkę dla Zuzi
i wszyscy byli zadowoleni – pan, żę zarobił, Zuza żę ma
niespodziankę i my że udało nam się zaparkować). Ruszlyliśy w
kierunku Placu Cudów ( było to jakiś 300 m od zaparkowanego auta)
i Kurcze muszę przyznać, że widok powalił mnie na kolana.
Myślałam, że to przereklamowane, w przewodnikach też nie było
najlepszych recenzji. Ale będąc tam, miałam łzy wzruszenia z
powodu oglądanego piękna. Na zielonej trawie osadzone białe perły.
Widok niesamowity. I nic więcej nie dodam, bo słowa to za mało.
A potem postanowiliśmy odwiedzić jeszcze Lukę. To taka niezaplanowana wycieczka. Ale bardzo miła. Lukkę zwiedzaliśmy początkowo na rowerach, jadąc po murach otaczających miasto. Oczywiście Kamil marudzi, że kto to widział rowery pożyczać do zwiedzania. Trochę pojeździliśmy, a potem jednak zwiedzaliśmy na piechot, bo w zakamarkach tysiąca uliczek, trudno było wymijać bezkolizyjnie wszystkich spacerowiczów.
